Ҡотлайбыҙ!

Ныҡлы һаулыҡ, тормошонда уңыштар һәм бары тик яҡшылыҡ теләйбеҙ. Ҡуйған маҡсаттарыңа ныҡлы баҫып, туғандарың һәм яҡындарың ярҙамында алға бар. Бәхетле, яратҡан әсәй һәм ҡатын булып ҡал. Теләктәрең, уй-ғәмәлең тормошҡа ашып, өмөттәрең аҡланһын. Тормошто яратыусан, һәр саҡ яҡшы кәйефле, уңышлы һәм ҡабатланмаҫ, берҙән-бер бул.
Йәшә һин мәңгелек гөл булып,
Бәхеткә-шатлыҡҡа күмелеп.
Һәр ваҡыт йылмайып һәм көлөп,
Ҡәҙергә, хөрмәткә төрөнөп.
Йортоңа ҡайғылар килмәһен,
Гөрләп торһон һәр саҡ өй түрең.
Шаулап үҫһен сәскә-гөлөң,
Йәмләндереп һинең ғүмерең!
Иң яҡшы теләктәр менән атаһы, әсәһе,
Оморҙаҡовтар ғаиләләре.